Bolączką żeglarstwa harcerskiego był brak jachtów morskich. Od czasu rozbicia BENIOWSKIEGO harcerstwo nie miało właściwie morskiej jednostki balastowej, do chwili nabycia przez I Morską Drużyny Harcerzy im. Władysława IV w Gdyni jachtu ZORZA.

Był to zbudowany około roku 1906 pierwszy statek dozorczy polskiego rybołówstwa, odziedziczony po pruskim zaborcy. Wykonany z czerwonego dębu, miał budowę i wygląd jachtu, 9,2 metra długości, półtoratonowy balast zewnętrzny i około 60 metrów kwadratowych żagla.

Morskie Laboratorium Rybackie, które ZORZĘ eksploatowało, zrezygnowało z tego statku, gdy otrzymało nowy kuter badawczy EWA. Na przełomie 1931 i 1932 roku przeznaczona do kasacji ZORZA stała się własnością gdyńskich harcerzy. Mimo zaawansowanego wieku, mocna budowa i dzielność morska ZORZY czyniły z niej jednostkę sportową, zdatną do dalekiego żeglowania.

Opiekunem ZORZY z ramienia drużyny był Bogdan Kołodziej, znany żeglarz i działacz harcerski, późniejszy bosman ZAWISZY CZARNEGO, a następnie DARU POMORZA, po wojnie zaś kapitan portu w Curie na Long Island w pobliżu Tasmanii.