Druhowi Bublewskiemu udaje się do końca 1945 roku przeforsować u ówczesnych władz Ministerstwa Żeglugi ideę powszechnego wychowania morskiego młodzieży na potrzeby „uprawy morza” i budowania polskiej obecności nad morzem od Szczecina po Elbląg. 28 lutego 1946 roku zmaterializowała się wizja – marzenie grupy harcerzy z „ALFY” Witolda Bublewskiego, Zygmunta Pankiewicza i Stanisława Ludwiga – Ministerstwo Żeglugi powołuje w Gdyni Państwowe Centrum Wychowania Morskiego, którego kierownictwo stanowi 11 członków KHDŻ i HKM z harcmistrzem Józefem Michałowskim jako dyrektorem. Jednak z dniem 1 stycznia 1949 roku działalność PCWM została nagle przerwana, a personel instruktorski został „zwolniony”, bo już wówczas zaczynał się okres „obco klasowości” w PRL. W 1950 roku przestaje z tych samych powodów działać samodzielnie ZHP.

Ruch Harcerstwa morskiego oraz Liga Morska i Rzeczna to dwie wielkie pasje, wzajemnie przenikające się i uzupełniające w morskim życiorysie druha Witolda Bublewskiego – człowieka-legendy Polski morskiej, z którą równocześnie wzrastał i którą „od zawsze” współtworzył. Działając społecznie w harcerstwie i w Lidze Morskiej i Rzecznej, zdobył duże doświadczenie, a nawet uznanie w obydwu wodniackich środowiskach. W 1926 roku został zaangażowany do Biura Ligi w charakterze sekretarza z przerwą na służbę wojskową, którą odbył w 76 pp. w Grodnie. Po odbyciu służby ponownie wrócił do poprzedniej pracy. W roku 1931 przeszedł do pracy w Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, gdzie zajmował się problematyką wodniacką i organizacją kursów morskich w Jastarni i Gdyni, aż do wybuchu II Wojny Światowej. W międzyczasie studiował na Wydziale Prawa i Nauk Ekonomiczno – Społecznych. Studia ukończył w 1939 roku. Po wojnie, w okresie lat 1958 – 1963, działając społecznie i pracując zawodowo w gospodarce morskiej, równolegle studiował w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie, na Wydziale Transportu Morskiego uzyskując dyplom magistra transportu morskiego. Odbył tez studia doktoranckie na tejże uczelni.

Po zakończeniu wojny, krótko pozostawał w Warszawie. Od połowy marca 1946 do 1948 roku pracował w Delegaturze Rządu do Spraw Wybrzeża w Gdańsku, w charakterze szefa Działu Zagadnień Wybrzeża Zachodniego. Był bliskim współpracownikiem Ministra Eugeniusza Kwiatkowskiego – szefa Delegatury powołanej uchwałą Rady ministrów z 12 września 1945 roku. Witold Bublewski współpracując ściśle z ministrem Eugeniuszem Kwiatkowskim, doprowadził do uruchomienia portów w Darłowie i Kołobrzegu oraz powołania Związku Gospodarczego Miast Morskich, w którym pełnił funkcję Sekretarza Generalnego od 29 lipca 1947 r. do końca istnienia ZGMM oraz Delegatury Rządu, to jest do dnia 13 stycznia 1948 r.

W latach 1948 – 1951 był Naczelnym Dyrektorem Żeglugi Bałtyckiej „GRYF” w Szczecinie.

Do momentu przejścia na emeryturę, nieprzerwanie pracował w różnych przedsiębiorstwach gospodarki morskiej, a między innymi w Centralnym Zarządzie Polskiej Marynarki Handlowej, Polskim Ratownictwie Okrętowym w Gdyni, Polskim Rejestrze Statków w Gdańsku oraz Centralnym Biurze Konstrukcji Okrętowych nr 1 w Gdańsku na stanowisku szefa Ośrodka Informacji Technicznej i Ekonomicznej Przemysłu Okrętowego, skąd odszedł na emeryturę w wieku 70 lat.