Raport pokontrolny CKR

CKR przeprowadziła kontrole ruchu wodniackiego. Zapoznajcie się z wnioskami ponieważ dotyczą one również Waszych hufców.
Hufce posiadające sprzęt i/lub drużyny wodne, które jeszcze nie złożyły ankiety proszone są o szybkie jej uzupełnienie i przekazanie do chorągwianej komisji rewizyjnej.

Związek Harcerstwa Polskiego
CENTRALNA KOMISJA REWIZYJNA
Warszawa, Konopnickiej 6

PROTOKÓŁ Z PRAC KOMISJI DO SPRAW KONTROLI SZEROKIM FRONTEM WYCHOWANIE WODNE W ZHP

I Skład zespołu Centralnej Komisji Rewizyjnej:

1. hm Przemysław Marchlewicz - przewodniczący
2. hm Tadeusz Śmieją
3. phm Mariusz Kołodziej

II Stan wychowania wodnego w ZHP

1. Dokumentacja.

Kompletna dokumentacja została dostarczona do CKR przez 11 Komend Chorągwi. Są to:

• Chorągiew Dolnośląska,
• Chorągiew Śląska,
• Chorągiew Gdańska,
• Chorągiew Mazowiecka,
• Chorągiew Białostocka,
• Chorągiew Warmińsko- Mazurska,
• Chorągiew Kujawsko- Pomorska,
• Chorągiew Lubelska,
• Chorągiew Stołeczna,
• Chorągiew Krakowska,
• Chorągiew Podkarpacka.

Ankiety z hufców, jednak bez zbiorczego zestawienia dostarczyły Chorągwie Kielecka i Wielkopolska. Zachodniopomorska Chorągiew poinformowała CKR pismem, że wobec braku odzewu z hufców nie jest w stanie przedstawić zbiorczego zestawienia. Komisja nie przyjmuje argumentacji Komisji Rewizyjnej Chorągwi Zachodniopomorskiej i zaleca wzmożenie działań zmierzających do wykonania wniosku CKR.

Zespół kontrolny, pomimo monitowania nie otrzymał dokumentacji z Chorągwi Lubuskiej i Łódzkiej. Przedstawiciele CKR poinformują Zjazdy Chorągwi Lubuskiej i Łódzkiej o niewypełnieniu statutowych obowiązków przez Chorągwiane Komisje Rewizyjne. Sprawozdania Komisji Rewizyjnych Chorągwi zawierają w sumie ankiety wypełnione przez 58 hufców, 7 ośrodków chorągwianych i 2 ośrodki centralne (OSW Perkoz i CWM Gdynia). Niestety, w większości ankiety z hufców nie są zgodne z ankietami zbiorczymi.

Niekompletna dokumentacja kontrolna utrudnia przeprowadzenie kompleksowej i obiektywnej kontroli wychowania wodnego w ZHP. Sporządzanie zestawień liczbowych jednostek pływających, drużyn wodnych, instruktorów żeglarskich jest w tej sytuacji niecelowe, ponieważ dane nie są kompletne. Mając powyższe na uwadze, zespół kontrolny ograniczył się do przedstawienia wniosków kontrolnych w formie opisowej.

2. Wnioski

Wychowanie wodne w ZHP jest nadal stosunkowo szeroko rozpowszechnione. Drużyny wodne, a także stanice i bazy wodne funkcjonują we wszystkich chorągwiach. ZHP jest też nadal dużym armatorem, czy raczej właścicielem jednostek pływających.

Jednak wychowanie wodne w ZHP boryka się z różnymi, poważnymi problemami. Najczęściej podkreślany problem to powszechny w całej organizacji brak środków na prowadzenie działalności, szczególnie bolesny w tak drogiej dziedzinie. Sprzęt pływający jest zdekapitalizowany i stary, często w bardzo złym stanie technicznym. Zauważono duże braki

w dokumentacji jednostek. Użytkownicy jednostek nie mają finansowych możliwości odtwarzania niszczejącego sprzętu. Duża część sprzętu nie jest ubezpieczona, często brakuje sprzętu ratowniczego. Jednostki zawdzięczają swoje istnienie tylko i wyłącznie zaangażowaniu i społecznej pracy harcerzy i instruktorów. Dodatkowo nie spełniający warunków technicznych sprzęt i bazy pozostają w dużym rozproszeniu. W dłuższej perspektywie doprowadzi to do całkowitej dekapitalizacji majątku ZHP i stopniowego zmniejszania jego ilości, a co za tym idzie możliwości prowadzenia wychowania wodnego w ZHP.

Niestety nie ma prostego rozwiązania tego problemu. Dodatkowo nie wszystkie bazy i stanice wodne mają uregulowany stan prawny. Stan techniczny, a co za tym zwykle idzie, przechowywanie sprzętu, budzi często zastrzeżenia.

Wychowanie wodne nie jest w dostatecznie dobrze koordynowane na szczeblu ogólnopolskim. Kierownik harcerskich drużyn wodnych i żeglarskich rozpoczął działania zmierzające do poprawy zaistniałego stanu rzeczy. Funkcjonuje strona internetowa wychowania wodnego WODNIACY, odbyło się spotkanie pilotów chorągwi. Nadal brakuje jednak ogólnopolskich imprez żeglarskich, pionu drużyn wodnych w Głównej Kwaterze wyodrębnionego z działu specjalności. Współpraca opiera się na osobistych kontaktach pomiędzy środowiskami. Od dawna nie jest zwoływany sejmik żeglarski, który w przeszłości miał duże znaczenie dla rozwoju wychowania wodnego w ZHP. Brakuje ogólnopolskiej debaty wewnątrz związku na temat funkcjonowania i rozwoju wychowania wodnego. Nie ma bazy danych o sprzęcie żeglarskim w ZHP. Wszystkie te czynniki mają wpływ na sukcesywne zmniejszanie się ilości drużyn wodnych w związku.

Koordynacja wychowania wodnego nie istnieje praktycznie na poziomie hufców. Z informacji uzyskanych od kierownika drużyn wodnych i żeglarskich wynika, że w dniach 8 - 11.01.2004r. w Centrum Wychowania Morskiego w Gdyni odbyło się spotkanie pilotów chorągwi, na którym między innymi ustalono termin sejmiku żeglarskiego na 16-17.10.2004r. Do tego czasu Zespół Kierownictwa Drużyn Wodnych i Żeglarskich chce dotrzeć do środowisk wodnych między innymi poprzez przeprowadzenie przez CKR ankiety.

Szkoli się bardzo niewielu ratowników WOPR, a co za tym idzie coraz częściej pojawia się konieczność korzystania z ratowników spoza związku. Również szkolenie instruktorów żeglarskich w związku jest na niezadowalającym poziomie. Zapewne z przyczyn ekonomicznych brakuje prasy fachowej. Czasopisma związkowe rzadko podejmują tematykę żeglarską.

Centrum Wychowania Morskiego ZHP w Gdyni
Przedstawiciel zespołu kontrolnego, odbył rozmowy z kierownikiem drużyn wodnych i żeglarskich hm Sławomirem Dębickim oraz z komendantem CWM ZHP phm Tadeuszem Kuśmierskim. Wnioski z rozmów z kierownikiem drużyn wodnych zamieszczone są powyżej. Jeśli chodzi zaś o CWM ZHP komisja, mając na uwadze przeprowadzane wcześniej kontrole, stwierdza, że zmiana na stanowisku komendanta CWM nastąpiła zbyt późno. Wyodrębnienie Zespołu Armatorskiego Zawiszy Czarnego pod kierownictwem odwołanego komendanta CWM budzi wątpliwości co do celowości takiego działania. CWM ZHP płaci wynagrodzenia wraz z pochodnymi zespołu armatorskiego do końca marca 2004 roku, pomimo wyodrębnienia zespołu z dniem l grudnia 2003 roku. Należy więc zadać pytanie z jakich środków pokryje wynagrodzenia zespół armatorski w roku 2004 i na początku 2005, skoro przychody z czarteru jednostki w roku 2004 raczej nie ulegną zmianie? Sprawa zadłużenia ciążącego na Zawiszy Czarnym, tytułem remontu klasowego, jak wynika z doniesień prasowych, pomimo wielokrotnych zapewnień Naczelnika ZHP, nie została do końca załatwiona. Niezależnie od tego należy stwierdzić, że majątek CWM ZHP jest w całości w wysokim stopniu zdekapitalizowany i w ciągu najbliższych kilku lat będzie wymagał całkowitej wymiany.

3. Zalecenia

Mając na uwadze powyżej nakreślony stan rzeczy, zespól kontrolny CKR zaleca następujące działania Głównej Kwaterze ZHP:

a. W zakresie bazy materialnej:

• Należy podjąć decyzję co do dalszej eksploatacji sprzętu oraz rozbudowy i utrzymania niektórych baz, które ze względu na położenie, akwen czy walory przyrodnicze dają szansę na utrzymanie się z prowadzonej działalności szkoleniowej czy rekreacyjnej.
• należy ponownie rozważyć celowość funkcjonowania zespołu armatorskiego Zawiszy Czarnego w takim umiejscowieniu i umocowaniu, z punktu widzenia finansowej opłacalności,
• doprowadzić do zabezpieczenia całości sprzętu (cały sprzęt musi być składowany w odpowiedni sposób),
• doprowadzić do ubezpieczenia 100 % sprzętu,
• doprowadzić do uporządkowania
• uregulować stan prawny wszystkich baz i stanic wodnych,
• szukać mechanizmów wsparcia finansowego na działalność wodniacką, promować możliwości,
• Znaczną cześć sprzętu pomimo nakładu pracy ze względu na wiek i stan techniczny należy wycofać z eksploatacji.

b. W zakresie rozwoju wychowania wodnego w ZHP:

• doprowadzić do rozpoczęcia ogólnopolskiej wewnątrzzwiązkowej debaty na temat kierunków rozwoju wychowania wodnego w ZHP (między innymi poprzez zwołanie sejmiku żeglarskiego),
• wyposażyć w narzędzia rozwoju wychowania wodnego kierownika harcerskich drużyn wodnych i żeglarskich (takie jak osoba odpowiedzialna za pion wodny zatrudniona w GK, środki na materiały metodyczne, itp.),
• nadać rangę imprezy centralnej Spartakiadzie harcerskich drużyn wodnych i żeglarskich (organizowana przez chorągiew gdańską ZHP),
• doprowadzić do organizacji ogólnopolskich regat harcerskich,
• organizować ogólnopolskie kursy drużynowych wodnych (np. pod patronatem CSI Perkoz),
• propagować działania ośrodków takich jak Centrum Wychowania Wodnego w ZHP (obecnie CWM jest najlepiej znany z długów Zawiszy Czarnego)
• doprowadzić do zamieszczania stałej rubryki wychowania wodnego w ogólnopolskiej prasie harcerskiej,
• zaleca się Komisjom Rewizyjnym Chorągwi uzupełnienie danych kontrolnych w celu uzyskania jak najpełniejszego obrazu wychowania wodnego w ZHP,
• wszelkimi sposobami propagować działalność harcerskich drużyn wodnych w ramach ZHP.