Stopnie harcerskie są instrumentem wychowawczym. Za pomocą stopni drużynowi realizują podstawowy cel harcerskiego wychowania tj. indywidualny rozwój harcerki i harcerza. Zdobywanie stopni: * wprowadza harcerzy na drogę systematycznej pracy nad sobą, * uczy pokonywania kolejnych progów * oraz uczy łączenia własnych dążeń z działaniem w zespole.
Zdobycie stopni harcerki orlej/harcerza orlego i harcerki Rzeczypospolitej/harcerza Rzeczypospolitej wymaga ułożenia indywidualnej próby na stopień. Planowanie i realizację prób na te stopnie wspiera opiekun próby. Może nim być harcerz w stopniu równym zdobywanemu albo wyższym lub instruktor (w przypadku stopnia HO w stopniu przewodnika, a w przypadku stopnia HR minimum w stopniu podharcmistrza). Do prowadzenia prób HO i HR (zatwierdzenia programu próby oraz podjęcia decyzji o przyznaniu stopnia) można powołać kapitułę stopni przy drużynie, szczepie, związku drużyn lub hufcu. W skład kapituły mogą wchodzić tylko posiadający ten stopień harcerze i instruktorzy. Kapituła składa się przynajmniej z trzech członków. Szczegółowe zasady funkcjonowania kapituły określają członkowie kapituły, a zatwierdza komendant jednostki, przy której działa kapituła.
Drużynowy powinien dostosowywać wymagania stopnia do, specyfiki pracy drużyny (specjalności wodnej), warunków środowiska (przystań, rzeka, jezioro, szkutnia, żeglarze, kajakarze, itp.) O konieczności dostosowania pisano już 9 lat temu http://wodniacy.eu/modules/news/article.php?storyid=12 – 6 lat mają nowe stopnie, a my wciąż nie mamy uzgodnionego wspólnego programu minimalnego wyszkolenia wodniackiego.
Cytat:
harcerka orla-harcerz orli
W harcerskiej wędrówce przez życie odnajduje wzory do naśladowania. Kierując się Prawem Harcerskim buduję swój własny system wartości. Sama/m wyznaczam swoje cele. Wybieram swoją drogę życiową. Dążę do mistrzostwa w wybranych dziedzinach. Podejmuję wyzwania. Znajduję pole stałej służby.
Do próby może przystąpić harcerka/harcerz, która/y: zdobyła/ył stopień samarytanki/ćwika. Jeśli nie posiada stopnia samarytanki/ćwika, realizuje próbę harcerki orlej/harcerza orlego poszerzoną o wiadomości i umiejętności zawarte w wymaganiach poprzednich stopni, aktywnie uczestniczy w życiu drużyny, zrealizowała/ał próbę wędrowniczą i otrzymała/ał naramiennik wędrowniczy, wspólnie z opiekunem przygotowała/ał indywidualny program próby.
Zalecany czas trwania próby: 12–18 miesięcy
Wymagania stopnia wyznaczają płomienie wędrowniczej watry
Siła ciała 1. Prowadzę higieniczny tryb życia i doskonalę swoją sprawność fizyczną. Znam granice swojej wytrzymałości fizycznej. 2. Zaplanowałam/em i zorganizowałam/em wędrówkę o charakterze wyczynu.
Siła rozumu 1. Samodzielnie planuję swój czas. Znam podstawowe zasady dobrego planowania czasu. 2. Rozsądnie gospodaruję własnymi i powierzonymi zasobami finansowymi. Opracowałam/em sposób sfinansowania wybranego przedsięwzięcia i zrealizowałam/em go. 3. Pogłębiam swoją wiedzę i umiejętności w różnych dziedzinach aktywności (nauka i kultura). 4. Znalazłam/em dziedzinę, w której chcę osiągnąć mistrzostwo. Mam już w niej osiągnięcia.
Siła ducha 1. Na podstawie Prawa Harcerskiego buduję swój system wartości. Potrafię otwarcie i konsekwentnie go bronić. 2. Samodzielnie podejmuję stałą służbę w dziedzinie życia duchowego. 3. Staram się zrozumieć innych i uznaję ich prawo do odmienności. Poznałam/em kilka kultur (np. narodowych, wyznaniowych). 4. Staram się żyć w harmonii z naturą. 5. Pielęgnuję więzi rodzinne. 6. Znalazłam/em swoje miejsce w grupie rówieśniczej (dokonując świadomych wyborów i zachowując własny system wartości). 7. Pokonałam/em jedną ze swoich słabości. 8. Dziedziny swoich zainteresowań porównałam/em z potrzebami środowiska. W ten sposób określiłam/em swoje pole służby. Pełniłam/em służbę przez wyznaczony czas.
Formą zakończenia próby jest wędrówka umożliwiająca własne, wewnętrzne podsumowanie próby. Sposób odbywania wędrówki zależy od tradycji środowiska.
Cytat:
HARCERKA RZECZYPOSPOLITEJ-HARCERZ RZECZYPOSPOLITEJ
Mam własny system wartości wynikający z Prawa Harcerskiego. Kieruję się nim we wszystkich aspektach swojego życia. Potrafię godzić pełnione przeze mnie role, np. w rodzinie, w szkole, w pracy, w działalności społecznej. Osiągam mistrzostwo w wybranych dziedzinach aktywności. Jestem świadomą/ym obywatelką/em RP. Swoją postawą i postępowaniem prezentuję harcerski styl życia.
Do próby może przystąpić harcerka/harcerz, która/y: zdobyła/ł stopień harcerki orlej/harcerza orlego, wspólnie z opiekunem przygotowała/ał indywidualny program swojej próby.
Zalecany czas trwania próby: 12–24 miesiące
Wymagania na stopień wyznaczają polana wędrowniczej watry: Praca nad sobą Służba Poszukiwanie swojego miejsca w społeczeństwie
Indywidualne zadania próby harcerki Rzeczypospolitej-harcerza Rzeczypospolitej harcerka/harcerz buduje zgodnie z trzema wymienionymi kierunkami pracy wędrowniczej. W pracy nad sobą umacnia swoje zalety i niweluje wady oraz słabości. Dba o zdrowie i kondycję fizyczną. Rozwija swoją osobowość przez udział w różnych formach życia duchowego i kulturalnego. Pełni stałą służbę, która przynosi wymierne efekty. Poszukując swojego miejsca w społeczeństwie, konsekwentnie realizuje swój pomysł na życie: w nauce i w pracy, w rodzinie, rozwijając pasje i zainteresowania. Zna swoje prawa i obowiązki, wynikające z pełnionych ról społecznych, stara się wywiązywać z nich jak najlepiej. Wie, na czym opiera się system państwa prawa, zna w nim swoje miejsce. Szuka drogi osiągnięcia samodzielności ekonomicznej.
Wpiszcie proszę jakie zadania wodne w próbach realizowaliście Wy lub Wasi wędrownicy.
Wiesz, ja wzięłam trochę na wyrost, ale wyszło. Wolę nie myśleć, co by było, gdyby nie wyszło. Chyba teraz mogłabym poprosić najwyżej o gwiazdkę z nieba ;)
Szara myszko zaprzeczyłaś w swojej wypowiedzi idei tego punktu. Co to jest wyczyn: to zrobienie czegoś co uważasz za niemożliwe do zrealizowania. Właśnie po to w wędrownictwie tyle o nim mowy, żebyśmy zrozumieli, że rzeczy które nam wydają się niemożliwe a ważne trzeba zrealizować. Trzeba przekraczać granice ograniczeń które mamy w naszym umyśle. Marzenia są po to by je spełniać i wymyślać kolejne. Bez takiego podejścia do zadań próba niema sensu.
Właśnie o to chodzi. Gdy coś jest niemożliwe np. z powodów "materialno egzystencjonalnych" jest dobrym materiałem na wyczyn. Jeśli teraz nie udowodnisz sobie i innym, że jesteś w stanie pokonać te trudności to do końca życia będziesz przekonany, że są powody, które mogą przeszkodzić ci w realizacji marzeń. U nas w drużynie mieliśmy dokładnie ten sam problem. Ale zarezerwowaliśmy sobie Chopina, wpisaliśmy jako cel na rok właśnie ten rejs,zebraliśmy 40 osobową ekipę, ciężko pracowaliśmy przez cały rok i kto CHCIAŁ to pojechał . Rodziców kosztowała ta impreza po 300zł. Od tego czasu wiemy, że można zrealizować wszystko. Ograniczenia są w naszych głowach. Bo chcieć to móc, kto nie chce poszuka powodów, kto chce sposobów. To jest właśnie idea wyczynu. Jeśli ktoś tego nie zrozumie nigdy nie będzie wędrownikiem, a tylko wyrośniętym harcerzykiem. "Chyba teraz mogłabym poprosić najwyżej o gwiazdkę z nieba ;) Brawo Bianka. Taki jest efekt realizacji wyczynów. Wyczyn, oraz służba są podstawą wędrownictwa. Jedno i drugie działa jak narkotyk- powoduje, że w naszych głowach niema ograniczeń , a radość z dawania innym wytwarza tyle endorfiny, że nic nie jest w stanie obrzydzić nam życia.
