Historycznie ruch wodniacki to przede wszystkim wędrownicy (dawniej zwani harcerzami starszymi). Stąd w wielu środowiskach niechęć do zdobywania i wyszywania sprawności harcerskich.

W drużynach młodszych, zależnie od tradycji środowiska, funkcjonują dwa sposoby:

1. sprawności wodniackie są wyszywane białą nicią na prawym rękawie
2. sprawności wodniackie są wyszywane białą nicią na czarnej chuście (szerokiej szarfie) zwijanej i chowanej do kieszeni.

U wędrowników wodnych

Z szerokiej oferty sprawności harcerskich wędrowicy dycydują się na „trzy pióra”, czasem „chwata”. Wśród wędrowników nie jest popularne zdobywanie, a w konsekwencji nawet zdobytych sprawności się nie wyszywa.

Inne oznaczenia na mundurze

Natomiast wędrownicy chetnie zdobywają znaki służb, odznaki turystyczne PTTK, odznaki Ratownika ZHP – oznaczane odpowiednim blaszanym symbolem noszonym na prawej piersi. Szytem dumy wędrowników wodnych są zdobyte patenty żeglarskie – plakietka z oznaczeniem stonia jest bardzo chętnie naszywana na rękawie.

Znak spadochronowy

Ciekawostką jest Są dwa sposoby noszenia znaków lotniczych, które mają skrajnie różne znaczenie!

• gapa noszona po lewej stronie wysoko ponad krzyżem - jest to oznaka wyszkolenia lotniczego przyznawana za konkretne umiejętności - w przypadku HZS za wykonaną odpowiednią ilość skoków
• gapa noszona poniżej krzyża na patce kieszeni prawej (choć niektórzy lewej też) - to odznaka honorowa za zasługi dla popularyzacji tradycji lotniczych czy desantowych.

Więc podobny kształt znaku w zależności od miejsca na mundurze znaczy różne rzeczy!